Aptal Puma Sendromu

APTAL PUMA SENDROMU

Pumaları hepimiz biliriz. Doğanın vahşi hayvanları. Peki hiç düşündünüz mü, bir puma neden avının peşinden koşar? Puma ve insanın ortak özelliklerinden biri de bu ortak bileşimdir. Pumanın avının peşinden koşturduğu süre, avına göre değişiklik gösterir. Bu ölüm koşusu bir tavşan avlamak ile ceylan avlamak arasındaki sürede büyük fark vardır. Pumalar akıllı hayvanlardır. Bir ceylanı yakalamak için harcadığı enerji ve taşanı yakalamak için harcadığı enerji miktarı aynı değildir. Bu yüzden pumalar yenilgiyi kabul eder ve ceylanı yakalamaktan vazgeçip başka bir av arar. Bu nedenle ceylanın peşinden çok fazla, tavşanın peşinde daha az koşar. Yani harcanan emek ve ulaşılan sonuç bir dengeden ibarettir.

Biz insanlar olarak da hayatımızın her anında bir şeyleri elde etme ve gösteriş yapma çabası içerisindeyiz. İnsanın fiziksel olarak dürtüsü tamamen şundan ibarettir: Hayatta kalmak. Diğer şeyler bu semptomdan çok daha sonra gelir. Hayatta kalmayı başardığımız takdirde sevmek, sevilmek, zengin olmak, güzel/yakışıklı olmak, beğenilmek, onay almak, gezmek, dinlenmek, görülmek, başarmak ve kazanmak isteriz. Bu insanlığın doğasında vardır. Bu duyguları somut- soyut bir şekilde elde etmek için bazı fedakarlıklar yaparız. Başarmak için güçlü görünürüz ve bunun için belki de her şeyi yaparız.  Genellikle hedefimize ulaşırken her şey beklediğimiz gibi olmaz, beklentimizi karşılamaz ve genellikle sonuçtan memnun olmayız ve başka amaçların peşinden koşarız. Keşkelerimiz ve pişmanlıklarımız bizi bu sonuca ulaşamadığımız için, boşa giden zamana ve çabaya üzülür ve kendimize kızarız. Bazı tartılıp, düşünülen, hesaplanan durumlarda da ‘evdeki hesap çarşıya uymaz’ ve neden böyle oldu, nasıl böyle olacağını düşünemedim diyerek kendi kendimize bir hesap çatışmasına gireriz. Şunu unutmamalıyız ki hayat bazen insana ağır bedeller ödetir ve bazı durumlarda hesap kitap olmaz. Daha sonrasında geriye baktığımızda yorgun, sevgisiz ve tükenmiş bir ‘ben’ görürüz.