küçük prens

KÜÇÜK PRENS

Ben bu kitabı okumadan önce bir çocuk kitabı olduğunu düşünüyordum ve bu kadar derin bir anlam içerdiğini düşünmemiştim. Her yetişkinin bu kitabı bir defa da olsa okuması gerektiğini düşünüyorum çünkü unuttuğumuz çocukluğumuzu hatırlamamız için.

Küçük prens kitabını dershaneye gittiğim dönemde felsefe hocamın önerisiyle aldım ve dedi ki her yaş aldığında bu kitabı tekrar oku, bende her sene okuyorum, bu dördüncü okuyuşum oldu ve her okuduğumda unuttuğum birini hatırlıyorum, çocukluğumu. Eskiden ne kadar çok şey merak eder sorgulardım, araştırmayı, okumayı çok severdim ama zaman geçtikçe daha doğrusu yaş aldıkça bunlardan o kadar çok uzaklaştım ki fark edemiyorum, kendimi hayatın monotonluğuna kaptırıyorum. Aslında bende isterdim hala çocukluğumdaki gibi kalmayı, çocuk gibi düşünmeyi ama hayat şartları buna müsaade etmiyor büyümemizi istiyor. Aslında çocukken ne kadar korkusuzuz her şeyi göze alıp bir şeyleri başarıyoruz hayallerimizin peşinden gidiyoruz ama büyüdükçe korkularımız artıyor hayallerimizden vazgeçiyoruz. Kitapta ki küçük prens aslında her birimizin içinde bulunan mutlu, heyecanlı, korkusuz… çocuğu sembolize ediyor. Kitaptaki pilot ise büyüdüğümüz zamanki bizi temsil ediyor çok iyi bir ressam olacakken ailesinin onun bu yeteneğini fark etmeyip, hevesini kırmasıyla hayatını başka şekilde yönlendirmesine ve büyümesine, çocukluğunu unutmasına sebebiyet veriyor.

Bende buna benzer bir şey yaşadım aslında yazı yazmayı daha doğrusu hikayeler, şiirler, mektuplar… yazmayı çok severdim yetenekliydim de aslında, hocalarım da ailemde fark ediyordu ama yazarlık bir meslek olarak görünmediği için önce güzel bir bölüm oku ondan sonra yazarsın, hobi olarak dediler işte o an hevesin kırılıyor biraz da olsa,  tabi ki ben vazgeçmedim diğer derslerime çalışırken sürekli duygularımı ifade edecek şeyler yazmaya devam ettim. Üzüldüğümde, mutlu olduğumda, heyecanlandığımda, öfkelendiğimde… bunları birine anlatmaktansa yazmayı tercih ediyordum, daha çok rahatlıyordum.  Ta ki hevesimin kırılmasına sebep olacak şeyler olana kadar. Çok üzüldüm çok kırıldım ama bunu hiçbir şekilde ifade edemedim ve yazmayı bıraktım. Ama içimde bir yerde hala yazma isteği var.

Gelelim kitaptaki küçük prensin gezegenleri gezerken karşılaştığı kişilere onlar aslında sürekli çevremizde gördüğümüz, şahit olduğumuz kişileri temsil ediyor aslında onlarda bir zamanlar çocuktu sadece hayal kırıklığına uğrayıp büyüdüler.

Çocukken elimizdeki her şeyin kıymetini biliyoruz onlarla mutlu oluyoruz, ufacık şeyler bile bizi mutlu ediyor ama büyüdükçe elimizdeki ile yetinmeyi bilmiyoruz sürekli daha fazlasını isteyip insanlarla yarış haline giriyoruz, insanların başarılarını kıskanıyoruz, insanları küçümsüyoruz kısacası içimizde ki masum çocuğu kaybediyoruz.

Yazar, küçük bir çocuğun gözünden paranın, unvanın, mevkiinin dünyada değer verilen her şeyin aslında ne kadar değersiz olduğunu gösteriyor. Kısacası kitaptan çıkarmamız gereken en önemli mesaj da budur.