AĞIT ŞİİRİ
Her şey güzeldi bir zaman, çok önce,
Şehirler, insanlar, güneş, deniz,
Mutluluğumu görebilirdiniz,
Çökmeseydi içime bu son gece.
Her şey bir anda bitmeseydi, yazık
Olmasaydı gençliğime aptalca,
Belki de o yerlere varırdık
O uzak dağlara ulu: koskoca..
Orada her şey değişirdi belki,
Açardı umutlarımız bakarsın
Ateş rengi, kan rengi güller gibi
Toprağında kimbilir hangi aşkın.
Oysa şimdi nerdeyiz, neyiz bak
Her umut belirtisinden uzağız
O sevilmiş gözlerde saf ve berrak
Bir ayna bile yok bakacağımız.
Her şey kurşuni bir renk almış, soğuk
Bozkırlardır uzayan önümüzde
Kime baksan o yüz: veremli, soluk
Tek mavi kalmamış gökyüzümüzde.
Her yerde bitmişliği güzelliğin
Kum kamyonları, putreller, betonlar
Sonra ta beşikten mezara değin
Sıfırlar, yüzler, binler ve milyonlar..
Hadi öl bakalım ölebilirsen
Zincirlerle bağlıyken yaşamaya
Omuzla yükünü, hadi yalnız sen
Isterse gücün olmasın taşımaya.
Yenik düşmüşüz işte gerçek ortada
Çökmüş boynumuza zulmün elleri
Bir tutsak, bir dolap beygiri ya da
Bir mahkum gibiyiz kaç yıldan beri.
Yargıç hükmünü çoktan vermiş, oku
Boynundaki yaşamak fermanını
Yaşamak sonra ölmek; iki korku
Geri getirmezken bir anını.
Terkedilmiş şehirleri bilirsin,
Bilirsin gömülmüş uygarlıkları
Ve düşün ki; patlaması bilincin
Yırtmaya yetmiyor karanlıkları.
Öyleyse çek sapla göge bıçağını,
De ki; benim işim tanrılıktan güç,
Benim hem yüksek, hem en aşağı
Işte ellerimde sonsuzluk ve hiç..
De ki; Ömür verdin; en büyük yalan
De ki; Beden verdin; içi boş ve kof
Işte! Yüce eserin, işte insan
Ve yırt göğsünü, bağır: Of Tanrım of...
Ümit Yaşar Oğuzcan
( 1926 - 1984 )
YORUMLAR:
0 comments: