Bir Yerde Ölüm Güzel Oluyor Şiiri

Bir Yerde Ölüm Güzel Oluyor Şiiri

Bir Yerde Ölüm Güzel Oluyor

İnsan bir kere ölüyor ne fena 

Bu düzeni değiştirmeli 

Bir kere yaşamalı 

Çok çok ölmeli 

En büyük kederler bizim için 

Bizim için karşılıksız sevgiler 

Kör kuyular, çıkmaz sokaklar bizim için 

Dünyaya nasıl gelmişiz sormayın 

Saygı değer annelerimiz incinmesin 

Her yerim ayrı ayrı ölmeli 

Yoksa ölüm yok bana bu dünyada 

Bir kurşun beynime girsin 

Bir bıçak kalbime saplansın 

Kızgın bir demir dağlasın gözlerimi 

Sonra gelsin bir manga asker 

Sert bir komut 

Bir yaylım ateş 

Bırak kim bağlarsa bağlasın gözlerimi. 

Çok düşündüm bilek damarlarımı kesmeyi 

Rönesans öncesi devirlerden kalma zehir içmeyi 

Ve düşmeyi yüksek kulelerden mermerler üstüne 

Ayaklarıma taş bağlayıp denizler altında ölmeyi 

Yine de ölmedim görüyorsun, ölmedim 

O aşağılık hesaplar, küçük korkular bırakmadı beni 

Belki de sen bırakmadın, bilmiyorum 

Bıraksaydın çoktan unutmuş olacaktın 

Halbuki şimdi benden kaçman da zor 

Anlıyorum beni sevmen de zor 

Dedim ya bir yere kadar yaşamak güzel 

Ama bir yerde ölüm güzel oluyor.